در ماه های پایانی جنگ جهانی دوم، متفقین تلاش می کردند تا سهم بیشتری از غنایم صنعتی و علمی آلمان به دست آورده و آنها را به کشور خود ببرند. با شکست آلمان و اشغال این کشور، آمریکا و شوروی بخش بسیاری از دانشمندان و اسناد پروژهای نظامی و صنعتی آلمان را به کشور هایشان انتقال دادند؛ دانشمندان و طرح های موشکی آلمان نازی، بخشی از این غنایم جنگی به شمار می آمد که به این دو کشور انتقال داده و برای ساخت موشک های پیشرفته تر به کار گرفته شدند. استفاده از این موشک ها که بسیار مخرب بودند و برای بشریت و به ویژه نیروهای غیر نظامی بسیار خطرآفرین بودند، از سوی مراجع و سازمان های جهانی، واکنش منفی داشتند، ولی آمریکا و شوروی کار خود را می کردند. آمار ها نشان می دهد که در جنگ جهانی اول، نزدیک ۴۰ درصد قربانیان جنگ، افراد غیر نظامی و از جمله زنان، کودکان و افراد کهنسال بودند؛ اما با گسترش این موشک ها و عدم اعتنای سازندگان آن ها به تذکرات بین المللی، این آمار در دهه ۹۰ میلادی از ۸۵ درصد هم فرا تر می رود، به گونه ای که در جنگ عراق و نیز افغانستان، این تلفات بیشتر هم می شود.